Gedichtenwedstrijd Route 42
Huguette Damiaens
Herzele
VERLIES
Woordeloos
gekrompen
tot het meisje dat ik was
vreet verlies vreugde uit mijn lijf
ik kan niet zeggen
neem de zerpe pijn weg
laat me niet
levenloos
alleen.
Zeg zelf
ik zal met zorg
de zoon uit je wegzoenen
daar waar je buik de sporen
nog draagt van zijn bestaan
de zwangerige zwelling
schroomvallig betasten
je huid strijkelings strelen
met rijke vingers als vachtzachte kinderhanden
je meevoeren over de limiet van ons verdriet.
Zeg ‘t me
streel me
heel me
mijn lijf jankt
helemaal
vanbinnen
klinkt hol
verlaten hol
dit lege lijf.